Malam itu…

Awak, saya minta maaf. 

Saya minta maaf sebab saya sengal. 

Saya akan berhenti untuk minta maaf dengan awak.

 Walaupun lepas ni awak luka sebab saya, saya takkan pernah minta maaf kat awak.

 Saya tak paham.

 Kenapa? 

Awak add saya , lepas tu bila saya tak approve awak,

 awak block saya. 

Bukannya saya taknak kawan dengan awak. 

Tak pikir ke maybe saya lama tak online, so xperasan awak add.

 Awak pelik. Saya harap awak dapat layan saya dengan normal macam orang lain.

 Maaf, jika apa yang saya minta awak rasa melampau. 

Saya rasa sakit hati. Saya tak paham kenapa saya nangis bila awak buat seolah-olah saya orang asing, 

even awak gelak-gelak cakap takde apa. 

Saya minta maaf, saya annoying sangat.

 Saya nak awak tahu, bila saya cakap saya benci, bukannye saya betul-betul benci. 

Bila saya cakap benci awak, hati saya sayang awak.

Bila saya cakap BENCI, saya SAYANG awak.

 Maaf, saya tak berani untuk mengaku, sebab maybe saya rasa saya sayang awak sebab nafsu semata-mata. Saya tak berani mengatakan saya ikhlas cinta awak,

 kerana jika saya ikhlas saya akan meminta dengan Allah.

Dan sejujurnya,

 saya ingin jaga diri saya, untuk melengkapi seseorang yang kehilangan rusuknya.

Saya berharap sayalah rusuk awak. 

Saya harap… tetapi saya tidak tahu.

 Saya serah pada takdir, jika bukan, saya harap saya mampu lupakan awak.

 Even kawan saya cakap takdir boleh diubah, 

saya tak mahu cuba untuk ubah takdir saya dengan mendekati awak. 

Saya takut, jika saya terikut nafsu.